• 22 Οκτωβρίου 2013 09:46
• Καταχωρήθηκε σε: Άρθρα, Διεθνή, Ειδήσεις, Νέος, Οικονομία, Πολιτική

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε πρόσφατη συνάντηση με νεοπροαχθέντες Ανωτάτους Δικαστές, παρουσία του Υπουργού Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου, τους κάλεσε να λειτουργήσουν ανεπηρέαστοι από πιέσεις, φέρνοντας ως παράδειγμα τους δικαστές που αρνήθηκαν να καταδικάσουν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

«Να είστε Τερτσέτηδες και να αντιμετωπίσετε όλα τα δύσκολα», είπε χαρακτηριστικά.

Γιατί έκανε αυτή την υπόδειξη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Λίγη ιστορία:

Ο Γεώργιος Τερτσέτης, δικαστικός και νομικός, γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1800. Επί Αντιβασιλείας Όθωνα, έγινε δικαστής και πήρε μέρος στη δίκη του Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο (1833).

Η δίκη κράτησε πολλές μέρες και τελείωσε στις 26 Μαΐου 1834. Στο εδώλιο βρέθηκαν ο Γέρος του Μοριά, ο εξάδελφός του Δημήτρης Πλαπούτας, επίσης πρωτεργάτης της επανάστασης του 1821, ο Κίτσος Τζαβέλας και μερικοί ακόμα αγωνιστές.

Η ποινή για τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα ήταν θανατική εκτέλεση στη λαιμητόμο, εντός 24 ωρών….

Στο άκουσμά της ο πρώτος σταυροκοπήθηκε, ο δεύτερος αναλύθηκε σε λυγμούς. Το ακροατήριο έμεινε άναυδο. Οι Βαυαροί αντιβασιλείς είχαν καταφέρει να πείσουν μεγάλο μέρος της κοινωνίας ότι οι κατηγορούμενοι ήταν ένοχοι εσχάτης προδοσίας. Ήθελαν, λέει, να ανατρέψουν τον ανήλικο Όθωνα, και να επιβάλουν τη δική τους καταστροφική τάξη πραγμάτων.

Πρόεδρος δικαστηρίου ήταν ο Αναστάσιος Πολυζωίδης και μέλη οι Γ. Τερτσέτης, Δ. Σούτσος, Α. Βούλγαρης και Φ. Φραγκούλης. Ο αντιβασιλέας Μάουερ είχε από πριν αποφασίσει να πάρει τα κεφάλια των δύο ηρώων. Για την ευόδωση των σκοπών του, χρησιμοποίησε τον υπουργό Δικαιοσύνης Κ. Σχινά και τον εισαγγελέα της έδρας Μάσoν. Όταν η ακροαματική διαδικασία ολοκληρώθηκε, ο Πολυζωίδης ως πρόεδρος κάλεσε το δικαστήριο σε διάσκεψη.

Ο Μάουερ ήθελε να τελειώσει η διάσκεψη με συνοπτικές διαδικασίες.

Ο Πολυζωίδης όμως, είχε σχηματίσει ακλόνητη δικαστική πεποίθηση ότι οι κατηγορούμενοι ήταν αθώοι.

Πρώτος αγόρευσε ο Τερτσέτης, υπέρ της αθωότητας των δύο πολέμαρχων.

Ο Σούτσος, γαμπρός του Σχινά, ψήφισε υπέρ της καταδίκης σε θάνατο, όπως και οι Βούλγαρης και Φραγκούλης. Μέχρι στα γόνατά τους έπεσαν ο Πολυζωίδης και ο Τερτσέτης για να τους μεταπείσουν, αλλά μάταια.

Όταν τα πληροφορήθηκε αυτά ο Υπουργός Σχινάς έγινε έξαλλος και έστειλε αστυνομικούς κλητήρες για να φέρουν πίσω τους δύο αντιρρησίες, που στο μεταξύ είχαν γυρίσει στα σπίτια τους. Ο Σχινάς συνεννοήθηκε με τον Μάουερ, έσπευσε με την επίσημη στολή του στο δικαστήριο και διέταξε τους δύο διαφωνούντες να υπογράψουν τη θανατική καταδίκη.

«Εν ονόματι του βασιλέως σας διατάσσω να υπογράψετε την απόφαση», φώναξε.

«Προτιμώ να μου κόψετε το χέρι!», απάντησε ο Πολυζωίδης.

«Δεν θα με έχετε συνεργό στον φόνο δύο αθώων ανθρώπων», είπε ψύχραιμα ο Τερτσέτης.

Έξαλλος ο υπουργός Δικαιοσύνης παρήγγειλε στους αστυνομικούς κλητήρες να χρησιμοποιήσουν τις ξιφολόγχες για να σύρουν τους δύο νομικούς στην αίθουσα του δικαστηρίου. Οι χωροφύλακες εκτέλεσαν την εντολή, τους χτύπησαν, και τους έσκισαν τα ρούχα.

Την (καταδικαστική σ.σ.) απόφαση διάβασε ο Σούτσος, ενώ ο Πολυζωίδης κρατούσε το κεφάλι του ανάμεσα στις παλάμες του.

Τελικά, ο Κολοκοτρώνης δεν εκτελέστηκε. Πήρε χάρη από τον Όθωνα, το 1835.

Αυτά λέει η ιστορία…

Λοιπόν, σεβαστέ Πρόεδρέ μας:

Δε λέμε, χρήσιμο το μάθημα «Τερτσετισμού» στους δικαστικούς.

Όμως, για την εφαρμογή του χρειάζονται «Τερτσέτηδες», όχι μόνο στο Δικαστικό Σώμα, αλλά αντίστοιχα σε όλα τα επίπεδα της Πολιτικής και Πολιτειακής Ιεραρχίας, μέχρι του Ανωτάτου Άρχοντα.

Έχουμε σήμερα «Τερτσέτηδες»;

Να θυμίσουμε λοιπόν με λύπη μας –και μη προς κακοφανισμόν, αλλά οι πάντες κρίνονται…– ότι κι Εσύ, όταν η κ. Ψαρούδα–Μπενάκη σου είπε ότι επί Προεδρίας Σου η Πατρίδα μας θα έχει μειωμένη Εθνική Κυριαρχία (που θα εκχωρήσει στην ΕΕ…), κάτι που, κατά το Σύνταγμα, συνιστά λόγο για κατηγορία Εσχάτης Προδοσίας…

…έσκυψες το κεφάλι Σου –καθόλου σαν «Τερτσέτης», αντιστεκόμενος σε άνωθεν, και οποθενδήποτε προερχόμενες πιέσεις…

Ούτε σαν τον αείμνηστο Πρόεδρο Τάσο Παπαδόπουλο της Κύπρου ΜΑΣ που, επιλέγοντας το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν, είπε λεβέντικα:

«Εγώ παρέλαβα Κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα…»

…που, στη δική σου περίπτωση, ίσως, σεβαστέ Πρόεδρε, θα ήταν η φράση:

«Εγώ παρέλαβα ανεξάρτητο Κράτος, δεν θα παραδώσω αποικία χρέους…»

Να το πούμε καθαρά: Ο λαός σε σέβεται και σε τιμά, αλλά έχει πλέον παράπονα από Σένα, σεβαστέ Πρόεδρε…

Γιατί δε βλέπει από την πλευρά σου –έστω μέσα στα, πράγματι πολύ περιορισμένα, θεσμικά όρια του ρόλου σου– μια σαφή κίνηση αντίθεσης σ’ όλα τα καταστροφικά που μας επιβάλλει σήμερα η Τρόικα και μια Κυβέρνηση «Στουρναραίων» εντολοδόχων…

Δε βλέπει για παράδειγμα –κι ας κρίνουν το βαθμό εφικτού οι Νομικοί Σύμβουλοί Σου– μία, έστω και συμβολική, αναπομπή ενός Προεδρικού Διατάγματος από την πληθώρα που σου αποστέλλει προς κύρωση η Κυβέρνηση, παρακάμπτοντας και ουσιαστικά ακυρώνοντας το Κοινοβούλιο, ακρογωνιαίο λίθο του Ελληνικού Συντάγματος, του οποίου εσύ αποτελείς τον Υπέρτατο Θεματοφύλακα.

Γιατί, εάν η Προεδρία διαμήνυε προκαταβολικά στην Κυβέρνηση «Μη μου στείλετε αυτό το Π.Δ., δεν θα το υπογράψω…»

«…θα βγω να κάνω ένα διάγγελμα όπου θα δηλώνω την κάθετη διαφωνία μου, και αν χρειαστεί θα παραιτηθώ…», ποια Κυβέρνηση θα άντεχε να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας εξέλιξης, ειδικά σήμερα;

Κι μάλιστα, όταν κάποιοι άλλοι –απλοί Ηγέτες Πατριωτικού Κόμματος, σήμερα…– αποτόλμησαν όχι ένα, αλλά πολλά «όχι» προς εντόπιους και ξένους υπαγορευτές στάσης και πράξης, και τιμωρήθηκαν –ως σύγχρονοι «Τερτσέτηδες»…– με «λογχισμό» και «ξέσκισμα» της κοινοβουλευτικής τους παρουσίας…

…και σήμερα, αυτοί δικαιώνονται;…