Τη Δράμα επισκέφθηκε το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012 ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ κ. Γ. Καρατζαφέρης, προκειμένου να προεδρεύσει της διευρυμένης Ν.Ε του ΛΑ.Ο.Σ. Ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ σε Συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε πριν από την έναρξη της Συνεδριάσεως, τόνισε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Η έναρξη των περιοδειών μου στην Ελλάδα, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι υποψιάζομαι ότι μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο. Είναι για τη σύσφιξη των σχέσεων, την ανταλλαγή απόψεων, με τη νέα δομή οργανώσεως του κόμματός μας.
Η συνάντησή μας γίνεται κάτω από εξαιρετικά κομβικές στιγμές για τη χώρα. Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα υποτυπώδες έστω, φορολογικό Νομοσχέδιο, μια κυβέρνηση που δεν έχει προτάσεις, μια κυβέρνηση που δεν έχει τα φόντα, τα μέσα και τον τρόπο να πείσει τον ελληνικό λαό ότι μπορεί να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα που βρίσκεται σήμερα».
Υπάρχει διέξοδος από το αδιέξοδο του Μνημονίου;
«Με ρωτούν, όπου κι αν πηγαίνω, εάν υπάρχει ελπίδα, εάν υπάρχει προσδοκία, εάν υπάρχει αύριο. Ξεκάθαρα απαντώ: όχι δεν υπάρχει με αυτή την πολιτική. Αυτή η πολιτική είναι παντελώς ατελέσφορη και πιστεύω ότι ο κ. Σαμαράς το γνωρίζει, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος δεν είναι βλάξ, αλλά την υπηρετεί για λόγους τους οποίους ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί, γιατί αυτή η υπηρεσία την οποία προσφέρει, του δίνει χρόνο να παραμείνει στην πρωθυπουργία.
Όμως το ξέρει ότι είναι ατελέσφορος. Το ξέρουν και οι εταίροι μας. Το ξέρει η Κα Μέρκελ, το ξέρει η Κα Λαγκάρντ, η κα Λαγκάρντ ομολογεί, η Κα Μέρκελ θέλει να κερδίσει χρόνο μέχρι το Σεπτέμβριο. Μετά τις γερμανικές εκλογές όμως πιστεύω ότι θα λύσουν την άγκυρα και τα χτυπήματα των κυμάτων θα είναι βάναυσα σε βάρος του σκάφους της Ελλάδος.
Κατά της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες
Τι μπορεί να γίνει. Δεν είμαι από αυτούς που ζητούν εκλογές, ή θέλουν εκλογές. Και δεν νομίζω ότι θα λύσει τίποτα. Ούτε πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός θα πάει περισσότερο ελεύθερος σ’ αυτές τις εκλογές. Θα πάει πάλι με ένα ψευτοδίλημμα να διαλέξει ανάμεσα στο κακό και το χειρότερο. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πράγματι ότι η λύση του κ. Τσίπρα, σαφώς δεν είναι η καλύτερη λύση και νομίζω ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να το αντιληφθεί. Όμως, δεν μπορεί να παραμείνει αυτή η κυβέρνηση. Έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν οιωνοί, υπάρχουν κάποια στοιχεία που καταδεικνύουν ότι ο κ. Σαμαράς, για εκείνους που ελέγχουν τα πράγματα στο εσωτερικό της χώρας, έχει προσφέρει τις υπηρεσίες που ήταν να προσφέρει και αρχίζουν να σκέφτονται ότι πρέπει να πηγαίνει σιγά-σιγά. Ο ίδιος ίσως δεν το έχει δει.
Ανασύσταση των κομμάτων της αστικής δημοκρατίας
Πιστεύω και γω ότι πράγματι, αν χρειάζεται να γίνει μια ευρύτατη συγκέντρωση των κομμάτων της αστικής δημοκρατίας και να μην επιτρέψουμε στα άκρα να αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο, η πρώτη προϋπόθεση είναι να παραμερίσει ο κ. Σαμαράς.
Πρωθυπουργός έγινε, το να κάθεται στην πόρτα για να την κρατάει ανοικτή, δεν προσφέρει υπηρεσία στο Έθνος. Μπορεί να παραμερίσει ο κ. Σαμαράς και να αναπτυχθούν δυνάμεις οι οποίες μπορούν να αντισταθούν σ’ αυτούς τους δύο πόλους –οι οποίοι για μένα είναι και αμερικανοκινούμενοι- δηλαδή του κ. Τσίπρα και της Χ.Α.
Πολύ φοβούμαι ότι αν δεν υπάρξει η ωριμότητα των σκέψεων και των αποφάσεων θα είμαστε όμηροι της οποιασδήποτε πολιτικής εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Για τον ρόλο των ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ έχουν διαπιστώσει ότι το υπάρχον σήμερα κυβερνητικό σχήμα γέρνει προς τη Γερμανία, μια αδηφάγο Γερμανία –εάν βλέπετε και έχει καλμάρει λίγο τις ορέξεις της στο ρεσάλτο στην Ελλάδα– αυτό συνέβη μετά τα 2 ταξίδια στην Κίνα και την Ρωσία. Την είπαν «μέχρι εδώ. Φύγε από τον ΟΣΕ, είναι δουλειά δικιά μας». Και άλλα τέτοια… Αλλιώς η ορμή ήταν μεγάλη. Η Αμερική δεν πρόκειται κατά καμία έννοια να αφήσει εδώ να επικυριαρχήσει η Γερμανία, από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει ενεργειακούς πόρους. Δεν πρόκειται. Άρα λοιπόν, μεθοδεύει τις δυνάμεις εκείνες, οι οποίες ίσως αντιγράφοντας το παρελθόν, να ξαναφέρουν την Ελλάδα πιο κοντά στο άρμα των αμερικανικών συμφερόντων.
Για τον ρόλο ΣΥΡΙΖΑ- Χ.Α.
Δεν υπάρχει ο κίνδυνος μιας ανάφλεξης η οποία να είναι πρωτογενής, δηλαδή ανάμεσα στο λαό. Με φοβίζει όμως αυτό που ετοιμάζεται να κάνει ο αμερικάνος με τα δύο άκρα τα οποία χαϊδεύει. Αυτό με φοβίζει πάρα πολύ. Γιατί θα έχει στόχευση και αναμονή αποτελέσματος. Επομένως δεν είναι καθόλου βατά τα πράγματα και καθόλου εύκολα.
Σήμερα, σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για τη χώρα, έχουμε δύο πολιτικά μπλοκ. Αυτό της πλήρους υποταγής στα κελεύσματα της τρόικας, δεν χρειάζεται καμία επεξήγηση και από την άλλη είναι τρία άλλα κόμματα –το καθένα με τη δική του αφετηρία– αλλά στην ουσία και την τακτική τους, πάρα πολύ όμοια. Πετάνε πέτρες στη τζαμαρία, χωρίς να διατυπώνουν προτάσεις εξόδου από την κρίση.
Κόμματα με σοβαρές προτάσεις και βιώσιμες λύσεις
Πιστεύω λοιπόν ότι είναι απαραίτητο για τον τόπο να αντιληφθούν οι συμπατριώτες μας ότι η ψήφος θυμού, η ψήφος αγανάκτησης, πολλαπλασιαζόμενη από τα κόμματα, ξαναεπιστρέφει στους ίδιους.
Να δουν τα κόμματα εκείνα που έχουν προτάσεις, έχουν πρόγραμμα, έχουν σχέσεις, είναι γνώστες, τους σέβονται στην Ευρώπη, μπορούν και σηκώνουν ανάστημα οσάκις χρειάζεται και να δημιουργηθεί ένας πόλος, ο τρίτος πόλος, που αναγκαστικά δεν θα είναι εκείνος που θα οσφυοκάμπτει μπροστά στην Κα Μέρκελ, αλλά ούτε και εκείνος ο οποίος πετάει πέτρες σε οτιδήποτε, χωρίς να έχει πρόταση.
Έχω στοιχεία, έχω ενδείξεις ότι πάρα πολλοί σκέφτονται με αυτό τον τρόπο, οι περισσότεροι προερχόμενοι από τη Ν.Δ, αρκετοί προερχόμενοι από το διαλυόμενο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αυτό μου προκαλεί αισιοδοξία ότι δεν θα υπάρξει ένα στείρο σκηνικό στις επερχόμενες εκλογές. Οι οποίες είναι πάρα πολύ πιθανές από το απρόοπτο και το απρόβλεπτο να γίνουν. Πιστεύω όμως είναι προς το συμφέρον του ελληνικού λαού, να γίνει μια αλλαγή Πρωθυπουργού και να επιλεγεί ένας Πρωθυπουργός ο οποίος θα μπορεί να συνομιλήσει με ανάστημα και όχι κάμπτοντας ενώπιον της Κας Μέρκελ.
Ολοκλήρωσε τον λόγο ύπαρξής του ο Σαμαράς
Εκείνοι οι οποίοι πρωταγωνίστησαν στο να φέρουν τον κ. Σαμαρά με κάθε θεμιτό, ή αθέμιτο μέσο –στα αθέμιτα συμπεριλαμβάνω και την αντιμετώπιση τη δική μας– αυτοί λοιπόν αντιλαμβάνονται πλέον ότι ο κ. Σαμαράς αδυνατεί να τους ταΐσει. Αδυνατεί πλέον αν τους μπουκώσει –όπως έγινε με την Αγροτική– πάρε μια τράπεζα να έχεις, για να είναι καλό το δελτίο των 8.
Τώρα λοιπόν ο κ. Σαμαράς, δεν έχει τη δύναμη να το κάνει αυτό. Γιατί όλα αυτά, τα είχανε βάλει στο μάτι οι φίλοι μας οι Γερμανοί. Έτσι λοιπόν, εδώ, οι εγχώριοι προστάτες του συστήματος, βρέθηκαν κατηγορούμενοι. Είδατε τι γράφει το Reuters εις βάρος ενός εξ αυτών. Αυτοί λοιπόν αισθάνονται το βάρος ότι εκ των πραγμάτων, δεν ικανοποιούνται όλα αυτά που είχαν βάλει στο μάτι. «Ευχαριστούμε πολύ Σαμαρά, αλλά δεν μας προστάτεψες». Είναι ένα παρασκήνιο που δεν είναι ευκόλως ορατό από τους μη μυημένους σε αυτά τα πράγματα.
Εξελίξεις από την αρχή του έτους
Όλα αυτά συμποσούμενα καταδεικνύουν ότι ο κ. Σαμαράς δεν θα μπορέσει να σηκώσει όλο αυτό το βάρος και από τον Γενάρη θα αρχίσει μια αντίστροφη μέτρηση για την παρουσία του στην Πρωθυπουργία.
Θα είναι μια θετική εξέλιξη γιατί δεν πιστεύω ότι μπορεί με οιονδήποτε τρόπο να αναλάβει τις ευθύνες της χώρας κάποιος ο οποίος έχει υπογράψει στην Κα Μέρκελ και την Κα Λαγκάρντ ότι δεν πρόκειται να ασκήσει πολιτική ενάντια στο Μνημόνιο.
Το Μνημόνιο δεν μπορεί να σώσει την Ελλάδα. Θα πάρουμε –λένε– κάποια δόση, αφού πρώτα γίνουν αυτά με τις τράπεζες, αλλά δεν μας λένε τι θα γίνει τον Μάρτιο που θα ξαναχρειαστούμε λεφτά.
Καινούργιο Μνημόνιο, καινούργια μέτρα, καινούργια υποχώρηση; Εν τέλει νομίζω ότι αυτά τα ψευδοδιλήμματα τα εκβιαστικά, που δημιουργούνται από τον κ. Σαμαρά και την παρέα του περί λόμπι της δραχμής, εγώ τα βλέπω τελείως αντίστροφα. Τα βλέπω τελείως διαφορετικά.
Κίνημα για επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα
Δεν είναι λόμπι της δραχμής. Είναι κίνημα για επιστροφή της χώρας στο εθνικό της νόμισμα. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να γίνει μια ομάδα σοφών, να εξετάσει τα ενδεχόμενα, να μας πει ότι αυτά είναι τα «εις βάρος», αυτά είναι τα «υπέρ», αυτός είναι ο χρόνος που θα χρειαστεί, θα περάσουμε 2,3,4 χρόνια σκληρότερα, εμείς να ζυγίσουμε τα πράγματα και να αποφασίσουμε.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα με το ακριβό ευρώ του 1,30 δεν έχει καμιά προοπτική στο παρόν και στο μέλλον. Από τη στιγμή λοιπόν που δεν υπάρχει καμιά προοπτική, αφού το τιμόνι το έχει η Κα Μέρκελ, να αναζητήσουμε τρόπους να πάρουμε το τιμόνι στα χέρια μας, έστω και αν το σκαρί θα είναι ελαφρύτερο.