• 9 Ιουνίου 2012 22:00
• Καταχωρήθηκε σε: Ειδήσεις

Έρευνα του Ταμείου εκτιμά ότι χρειάζονται 40 δισ. ευρώ, αλλά το ποσό πρέπει να είναι ως και διπλάσιο για να πειστούν οι αγορές.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ανακοίνωσε αργά χθες ότι η έρευνά του σε ό,τι αφορά το τραπεζικό σύστημα της Ισπανίας καταδεικνύει πως οι χρηματοπιστωτικοί θεσμοί της χώρας θα χρειαστούν περίπου 40 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους για να αντέξουν τις ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες οι οποίες έχουν διαμορφωθεί πλέον.

Το ΔΝΤ ανέφερε ότι ο «έλεγχοι αντοχής» που έκανε δεν συμπεριλαμβάνουν τα επιπλέον κεφάλαια που προτείνει η Ισπανία να κατανείμει για την κάλυψη του κόστους αναδιοργάνωσης των τραπεζών και κάλυψης των απωλειών τους από μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Στέλεχος του ΔΝΤ είπε ότι αυτό το ποσό θα πρέπει είναι 1,5 ως 2 φορές μεγαλύτερο, ώστε οι αγορές να πειστούν πως η Μαδρίτη μπορεί να αντεπεξέλθει στο χειρισμό των ‘σοκ’ που ίσως υποστεί.

Στην περίπτωση της Ισπανίας, τα πρόσθετα κεφάλαια αυτά θα αυξήσουν το μέγεθος του ποσού που θα απαιτηθεί για τη σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος στα περίπου 80 δισ. ευρώ, αν και το Ταμείο δεν έκανε εκτιμήσεις για το ακριβές ύψος του στην έκθεσή του για το ζήτημα που δημοσιοποίησε χθες.

Γενικότερα, η αποκατάσταση της ‘υγείας’ του τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη είναι κρίσιμη για την ενίσχυση της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία πασχίζει να ξανασταθεί στα πόδια της, σύμφωνα με την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.

Η Λαγκάρντ, σύμφωνα με το κείμενο μιας ομιλίας της που επρόκειτο να εκφωνήσει στη Νέα Υόρκη, εκτιμά πως επείγει οι ευρωπαίοι ηγέτες να υποστηρίξουν άμεσα τις τράπεζες και μακροπρόθεσμα να δημιουργήσουν, πέραν της νομισματικής ένωσης, και μια χρηματοοικονομική ένωση. Η ενοποιημένη εποπτεία των τραπεζών, η δημιουργία μιας ευρωπαϊκής αρχής με αρμοδιότητες επιδιαιτησίας, επίλυσης διαφορών και παρέμβασης και η δημιουργία ενός ταμείου διασφάλισης των καταθέσεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι βήματα κρίσιμης σημασίας τα οποία επείγει να γίνουν, υπογραμμίζει.

Οι κινήσεις προς μια βαθύτερη δημοσιονομική ολοκλήρωση πρέπει να γίνουν παράλληλα με αυτά τα βήματα, αναφέρει η Λαγκάρντ στην ομιλία της στον λεγόμενο Διάλογο των Ηγετών.

«Ας είμαι σαφής: το επίκεντρο των προσπαθειών ανόρθωσης του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα είναι η Ευρώπη. Αυτό σημαίνει περισσότερη Ευρώπη, όχι λιγότερη», σύμφωνα με τη Λαγκάρντ.

Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, είναι απαραίτητες περαιτέρω ενέργειες για την μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος, δηλαδή την ενίσχυση των μηχανισμών αντιμετώπισης κρίσεων και την βελτίωση της αρχιτεκτονικής του, προσθέτει στην ομιλία της η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ.

Ακόμη, η Λαγκάρντ αναφέρεται στο φαύλο κύκλο των γεγονότων που μειώνουν την ανάπτυξη, ο οποίος λέει πως χρειάζεται να σπάσει: εντάσεις στις αγορές, τις οποίες διαδέχονται εσπευσμένες ενέργειες των διαμορφωτών πολιτικής, που όμως δεν αποτρέπουν την αναζωπύρωση των εντάσεων. «Αυτοί οι οποίοι χαράσσουν πολιτική πρέπει να καταρτίσουν έναν ξεκάθαρο οδικό χάρτη για το πώς θα ολοκληρωθεί η δουλειά–εξετάζοντας όχι μόνο τα επόμενα πέντε ή δέκα χρόνια, αλλά και τις επόμενες εβδομάδες και τους επόμενους μήνες».

Αν και η ΕΕ δεν είναι η μόνη που χρειάζεται να επιτελέσει ρυθμιστικές και εποπτικές μεταρρυθμίσεις, η ανάληψη δράσης στην Ευρώπη αποτελεί προτεραιότητα λόγω της αλληλένδετης φύσης των παραγόντων του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος, εκτιμά η Λαγκάρντ.

Η επικεφαλής της ΔΝΤ καλεί στην ομιλία να γίνουν οι εξής ενέργειες το ταχύτερο: να δημιουργηθούν ισχυρότερα εργαλεία αντιμετώπισης κρίσεων, με μοίρασμα του κινδύνου πέραν των εθνικών συνόρων για τον τραπεζικό τομέα, με την θέσπιση ενός ενοποιημένου τραπεζικού συστήματος· να υπάρξει βαθύτερη δημοσιονομική ολοκλήρωση, με τις επιλογές να συμπεριλαμβάνουν την έκδοση κοινών ομολόγων ή την δημιουργία ενός ταμείου για την παραγραφή χρεών· να διαρραγεί η σχέση ανάμεσα στον οικονομικό κίνδυνο για τα κρατικά χρέη και τα ρίσκα του χρηματοπιστωτικού τομέα, διαμέσου της δυνατότητας άμεσων ενέσεων ρευστότητας στις τράπεζες· και να βελτιωθεί η αρχιτεκτονική του χρηματοοικονομικού συστήματος, με ρύθμιση του τομέα και στενότερη επίβλεψή του, όχι μόνο στις Ευρωπαϊκές αλλά και σε άλλες χώρες.

ethnos.gr