• 16 Μαΐου 2012 21:30
• Καταχωρήθηκε σε: Διεθνή, Ειδήσεις, Πολιτική

Ενα εκτενές άρθρο στις προτεραιότητες που πρέπει να θέσει ο Φρανσουά Ολάντ αφιερώνει η γαλλική εφημερίδα Le Monde. Όπως γράφει η εφημερίδα, όταν δεσμεύτηκε στα τέλη του 2011 στο θέμα της ανάπτυξης και ανακοίνωσε την πρόθεσή του να επαναδιαπραγματευθεί το δημοσιονομικό σύμφωνο, ο Φρανσουά Ολάντ διέτρεχε τον κίνδυνο να περιθωριοποιηθεί σε μια Ευρώπη που περίμενε να σωθεί από τη λιτότητα. Εξι μήνες αργότερα, αποκομίζει τα οφέλη του ρίσκου που πήρε: τη στιγμή που πολλαπλασιάζονται στο Νότο οι ενδείξεις της κοινωνικής απόγνωσης, η Ευρωπαϊκή Ενωση ετοιμάζεται να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές της. Επικρατεί όμως μια μεγάλη ασάφεια, καθώς οι προσανατολισμοί σε σχέση με την ανάπτυξη διαφέρουν. Όπως γράφει στη Μοντ ο Ζαν Πιζανί-Φερί, διευθυντής του ιδρύματος Bruegel, ο Φρανσουά Ολάντ έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο στρατηγικές. Η πρώτη είναι να δηλώσει ικανοποιημένος από τα κέρδη που θα αποσπάσει και να υπογράψει το δημοσιονομικό σύμφωνο. Τα κέρδη αυτά είναι η δημιουργία των λεγόμενων project bonds (ομόλογα ανάπτυξης), τα οποία συνδυάζουν δημόσια συμμετοχή και ιδιωτικά κεφάλαια για την πραγματοποίηση μεγάλων έργων. Η ανακεφαλαιοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, που απειλείται να χάσει το ΑΑΑ, προκειμένου να μπορέσει, αν μη τι άλλο, να διατηρήσει τη δυνατότητα να δανείζει. Η καλύτερη χρήση των ευρωπαϊκών διαρθρωτικών προγραμμάτων, που πρέπει να τεθούν στην υπηρεσία της οικονομικής ανάκαμψης. Και στοχευμένες πρωτοβουλίες, που χρηματοδοτούνται από τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Ολα αυτά είναι καλά. Όμως η Ευρώπη είναι ήδη μια ήπειρος με πολύ καλές υποδομές. Βγαίνει από μια «φούσκα» που προκλήθηκε από πολύ γενναιόδωρες επιδοτήσεις στον τομέα της τεχνολογίας. Τα διαρθρωτικά ταμεία έχουν μακροοικονομικά σημασία σε μερικές μόνο χώρες. Και κάποια καινούργια προγράμματα που θα κοστίζουν στην καλύτερη περίπτωση μερικές δεκάδες δισεκατομμυρίων ευρώ δεν φτάνουν για να ανακάμψει μια οικονομία όπου το ΑΕΠ είναι 12,6 τρισεκατομμύρια ευρώ.