• 21 Απριλίου 2012 21:15
• Καταχωρήθηκε σε: Γραφείο Τύπου, Ειδήσεις, Συνεντεύξεις

Σας ευχαριστώ για την αποδοχή της προσκλήσεως να έλθετε να ακούσετε τις θέσεις του ΛΑΟΣ εν όψει των εκλογών. Λέγονται πολλά και πολλοί ισχυρίζονται. Τα γραπτά όμως μένουν και αυτή είναι ουσία.

Ζήτησα και ζητώ από τον κ. Σαμαρά, ζήτησα και ζητώ από τον κ. Βενιζέλο να έλθουν σε μια τηλεοπτική μονομαχία που μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας, από την Αθήνα μέχρι εδώ, τον ακριτικό Έβρο και να συζητήσουμε τι έγινε τους τρεις μήνες στο Μέγαρο Μαξίμου. Τι προηγήθηκε και ποια ήταν η εξέλιξη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήξερα ότι επειδή θα ισχυρίζονταν διάφορα, σε όλες τις επισκέψεις στο Μαξίμου, παρέδιδα μια επιστολή με τις θέσεις μου.

Επομένως λοιπόν, οι θέσεις μου ήταν ξεκάθαρες. Η διαφωνία μου από την πρώτη ημέρα είναι ιδιαίτερα εμφανής. Δεν ήταν ένας κεραυνός εν αιθρία.

Απευθυνθείτε στη ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟ – το έντυπο που έχει τις θέσεις, τις αλήθειες και τα γεγονότα- όπου και υπάρχουν μέσα όλες οι επιστολές. Τους είχα γράψει 29 Ιανουαρίου το εξής και ιδιαίτερα σοβαρό, σας διαβάζω: «Ακούστε κύριοι, βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι το πρωτοφανές. Ιδρύεται για την Ελλάδα, μέσω αυτών των σελίδων που μας υποβλήθηκαν, μια επονείδιστη κηδεμονία. Μια εξωσυνταγματική, αυθαίρετη και υπερκείμενη των πάντων Αρχή. Μια καμουφλαρισμένη δικτατορία δεκαετιών και ένα μόνιμο καθεστώς καταπίεσης του λαού μας».

Δεν ψήφισε κανείς το 2009 να είναι Πρωθυπουργός της χώρας ο κ. Ράϊχενμπαχ!

Αυτό νομίζω καταδείκνυε σε όλους ότι δεν είχα καμία διάθεση να δεχθώ αυτά τα οποία δέχθηκαν. Δεν ψήφισε κανείς το 2009 να είναι Πρωθυπουργός της χώρας ο κ. Ράϊχενμπαχ! Δεν τον ξέραμε. Δεν υπάρχει κανείς που να μην ξέρει ότι αυτός σήμερα κυβερνά αυτόν τον τόπο. Κανείς δεν το ψήφισε αυτό. Και αυτό γίνεται, σαφώς, εκτός Συντάγματος. Ο κ. Τόμσεν να παίρνει αποφάσεις και να έχει αντικαταστήσει την κυβερνητική εξουσία. Αυτό είναι το βασικό και δεν μιλάει κανείς.

Ήταν κεραυνός εν αιθρία όλα αυτά; Όχι. Τα είχε προβλέψει η πρώην Πρόεδρος της Βουλής κ. Μπενάκη. Ό, τι ακριβώς θα συμβεί και συνέβησαν. Ήταν ένα γραμμένο σχέδιο παράδοσης της χώρας. Περί αυτού πρόκειται. Και δεν είναι εκεί που θέλουν να το οδηγήσουν κάποιοι που εξυπηρετούνται από άναρθρες συνήθως κραυγές, ή κάποιοι άλλοι οι οποίοι θέλουν να υπερασπιστούν το ατόπημα και το ανόμημα της παράδοσης της χώρας.

Αποφασίζουν η κα. Μέρκελ και η παρέα της και κάποιοι άλλοι υλοποιούν

Δεν είναι Μνημόνιο, ή όχι Μνημόνιο. Όχι βέβαια. Είναι η παράδοση της ελληνικής Δημοκρατίας. Περί αυτού ομιλούμε. Δεν είμαστε πλέον οικοδεσπότες στο σπίτι μας. Δεν είμαστε αυτοί που αποφασίζουν για την Ελλάδα. Αποφασίζουν και κάποιοι άλλοι υλοποιούν. Αποφασίζουν η κα. Μέρκελ και η παρέα της και κάποιοι άλλοι υλοποιούν με αυτόν τον επαίσχυντο τρόπο. Θυμίζω ότι το Μνημόνιο συνοδεύεται από μια επιστολή προς την κα. Λαγκάρντ. Στην τελευταία παράγραφο αυτής της επιστολής αναφέρονται τα εξής αδιανόητα και εξόχως προσβλητικά για Έλληνα πολιτικό. Αναγράφεται το Αγγλικό κείμενο και όχι στο Ελληνικό, προφανώς αυτό είναι πολιτική απάτη: «Οι ηγέτες των κομμάτων που υπογράφουν την επιστολή, δεσμεύονται για όσα χρόνια πολιτεύονται να μην ασκήσουν πολιτική αντίθετη από αυτή που προσδιορίζει το Μνημόνιο». Τι καταλαβαίνετε από αυτό;

Δύο κόμματα «στη συσκευασία του ενός».

Μπορεί να είναι Πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς ή ο κ. Βενιζέλος την Δευτέρα 7 Μαΐου;

Όταν έχουν υπογράψει ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα πέρα από αυτά που λέει μέσα το Μνημόνιο;

Δεν μπορεί αυτοί πλέον να διεκδικούν την πρωθυπουργία.

Δεν μιλάμε για δύο διαφορετικά κόμματα, αυτή τη δήθεν επιχειρούμενη πόλωση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Είναι δύο κόμματα «στη συσκευασία του ενός». Δεν έπρεπε να κυκλοφορήσουν φυλλάδια με τις ιδεολογικές τους ή τις προγραμματικές τους σκέψεις. Έπρεπε να κυκλοφορήσουν το Μνημόνιο!

Το υπέγραψαν και οι δύο τους και πιστεύουν τα ίδια πράγματα. Δεν μπορούν να κινηθούν. Δεσμεύτηκαν ότι δεν μπορούν να κινηθούν πέρα από το Μνημόνιο. Επομένως, για ποια προγράμματα μας μιλά ο κ. Σαμαράς και τι πρόνοιες λέει ο κ. Βενιζέλος;

Ο Νότος παρακολουθεί

Το ζητούμενο είναι αν αυτά τα δύο κόμματα καταφέρουν να συμπληρώσουν τους 151. Δεν μπορεί να καταλάβει ο ελληνικός λαός ότι θα ψηφίσει και την ψήφο του θα παρακολουθεί όλος ο Νότος. Ο Νότος παρακολουθεί -και μίλησα με βουλευτές της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, γνωστούς μου από τότε που ήμουν αντιπρόεδρος των Ευρωσκεπτικιστών. Προσέξτε μη δώσετε έστω και μία ψήφο πλειοψηφία. Θα έχει το άλλοθι η κ. Μέρκελ να τα υποβάλλει και σε μας. Ότι, “να, ο ελληνικός λαός τα ψήφισε”. Δεν ψηφίζετε το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Ψηφίζετε την κ. Μέρκελ. Την επικυριαρχία. Αυτό ψηφίζουμε την Κυριακή και δεν νομίζω ότι αυτός είναι ο σωστός δρόμος.

Μπήκα στην κυβέρνηση – επιθυμία του Προέδρου της Δημοκρατίας, όσο και του κ. Παπανδρέου και του κ. Σαμαρά – το έχω πει δημόσια και πολλές φορές και μέσα στη Βουλή και δεν σκέφτηκε ποτέ κανείς να το διαψεύσει μέσα στη Βουλή. Και βέβαια είχα και μία ικανοποίηση μέχρι πριν έξι μήνες να με βρίζουν σαν «άκρο» και μετά να με παρακαλάνε μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο να είμαι μαζί τους στην κυβέρνηση. Ήταν μία ηθική ικανοποίηση.

Μπήκα μέσα με τέσσερις προϋποθέσεις

Μπήκα μέσα με τέσσερις προϋποθέσεις τις οποίες είπα, και εκτός δημόσια, μπροστά στις κάμερες.

Πρώτον, όχι μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Όχι απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

Όχι ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και, τέλος, πάταξη της λαθρομετανάστευσης.

Τα αποδέχθηκαν. Ύστερα από 2-3 εβδομάδες αντελήφθην ότι «ξεστράτευε» το πράγμα και πήγαινε προς εντελώς λάθος προσέγγιση. Προς άλλη κατεύθυνση. Έστειλα λοιπόν αυτές τις τέσσερις επιστολές, τα δύο memo και τη δήλωση αποχώρησης και θα ήθελα πάρα πολύ να τα διαβάσετε και να καταλάβετε. Ο κ. Παπαδήμος, ακουμπώντας πάνω στους δύο, μπήκε σε «ράγες». «Ράγες» από τις οποίες δεν του επέτρεψαν να ξεφύγει.

Μπήκα στην κυβέρνηση, γιατί οι δύο τους, μετά από τέσσερις ημέρες διαβουλεύσεων και ενώ η χώρα βρισκόταν στην κατάσταση που ήταν το 1974 με τον Ανδριτσόπουλο, δηλαδή περιέφερε την πρωθυπουργία σε κάθε πιθανό και απίθανο, στον κ. Διαμαντούρο, στον κ. Σκουρή, στον κ. Ρουμελιώτη, στον κ. Κακλαμάνη και σε τόσους άλλους, κατέληξαν, συμφώνησαν – και καλά ο Παπανδρέου το καταλαβαίνω, ο Σαμαράς δεν μπορώ να καταλάβω γιατί – στον Νο.2 του ΠΑΣΟΚ. Τον κ. Πετσάλνικο. Και δεν μπορούσα να το επιτρέψω αυτό στην Ελλάδα. Πολύ ισχυρίζονται σήμερα ότι αν είχα επιτρέψει την πρωθυπουργοποίηση του κ. Πετσάλνικου, σήμερα στις τσέπες μας δεν θα είχαμε ευρώ, αλλά δραχμές.

Το κύριο ερώτημα είναι, αυτή η ύφεση που επιβάλει το Μνημόνιο και η οποία κρύβει μέσα της τεράστιες πολιτικές απάτες. Η τεράστια πολιτική απάτη είναι ότι δεν υπάρχουν οι μειώσεις στις συντάξεις από την 1^η του έτους, αλλά θα κρατούν από την επόμενη μέρα των εκλογών. Μεγάλη πολιτική απάτη. Δηλαδή ο ψηφοφόρος δεν ξέρει ότι από την επομένη θα αρχίσουν οι κρατήσεις κανονικά. Εάν τις αποφάσιζαν και είχαν το θάρρος να το πούνε στον ελληνικό λαό να πάει στην κάλπη με μειωμένο το εισόδημα.

Το Μνημόνιο στη σελίδα 427 λέει: «Τον Ιούνιο και μετά μειώσεις δαπανών 14,5 δισεκατομμύρια ευρώ». Όπερ σημαίνει εναρμονισμό των μισθών και των συντάξεων – και των δικών σας – με αυτές της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Σελίδα 427 του Μνημονίου «εναρμόνιση μισθών και συντάξεων με αυτές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης».

Αυτή η ύφεση δεν θα βγάλει τη χώρα από το τέλμα τα προσεχή 20 χρόνια τουλάχιστον. Είναι λάθος συνταγή. Η πρότασή μου, όσο ήμουν μέσα εκεί, πρόταση σφόδρα ενοχλητική, μία από τις προτάσεις, ήταν να πάμε στην κυρία Μέρκελ και να της πούμε «αυτό μπορούμε, αυτό δεν το μπορούμε». Δεν το συζήτησαν καν. Καν δεν το συζήτησαν.

Τη Δευτέρα 7 Μαϊου να έλθουμε σε άμεση συνεννόηση με τον υπόλοιπο Νότο

Η δεύτερη πρότασή μου ήταν να πάμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να δούμε αν το Μνημόνιο ήταν σύμφωνο με τη συνθήκη της Λισσαβόνας. “Όχι”. Κάποιος μάλιστα αστειευόμενος είπε «να τους βάλουμε πιπέρι στο στόμα». Εκεί πήγα ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ. Με τους δικού μου Ευρωβουλευτές. Και διαπιστώσατε τι έγινε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όταν έφτασε το θέμα της εξετάσεως της Τρόϊκα. Τώρα λοιπόν υπάρχει μία λύση. Και η λύση είναι τη Δευτέρα 7 Μαϊου να έλθουμε σε άμεση συνεννόηση με τον υπόλοιπο Νότο. Με Ισπανία, με Ιταλία, με Πορτογαλία και βοηθούντος και του γαλλικού λαού, και με το νέο Πρόεδρο της Γαλλίας, ο οποίος κινείται σε άλλο τρόπο σκέψης από αυτόν του κ. Σαρκοζί, που επέτρεψε η μεγάλη και κραταιά Γαλλία να γίνει «θεραπαινίδα» της Γερμανίας.

Θα πάμε και θα εξηγήσουμε ως Νότος – και σας λέω ότι έχουν γίνει οι σχετικές βολιδοσκοπήσεις – ότι δεν μπορούμε αυτήν την επικυριαρχία. Ότι δεν μπορεί να προχωρήσει η Ευρώπη με αυτή τη λιτότητα που επιβάλλουν στο Νότο. Δεν μπορεί να προχωρήσει η Ευρώπη με το πανάκριβο ευρώ. Οι Μερσεντές θα πωλούνται όσο και να πάει το ευρώ. Τα ελληνικά προϊόντα δεν θα πουληθούν γιατί είναι εξαιρετικά ακριβά στις αγορές, ιδίως εκεί όπου δεν υπάρχει το ευρώ.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να ψηφίσει με τη λογική

Χρειάζονται συνομιλητές. Πολύ φοβούμαι ότι αν ο ελληνικός λαός ψηφίσει με γνώμονα το θυμό του, το δικαιολογημένο θυμό του, θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Περισσότερο από ότι είναι σήμερα. Πρέπει να ψηφίσει με τη λογική. Την Κυριακή το βράδυ δεν θα χρειαστούμε «τσαμπουκά»! Θα χρειαστεί ψυχραιμία και λογική.

Για τη λαθρομετανάστευση

Λαθρομετανάστες, καθημερινώς  περνάνε τα σύνορά μας. Περίπου 1.400 από τον Έβρο κάποιοι από τα νησιά. Αυτός ο αριθμός αν πολλαπλασιαστεί με το μήνα μας κάνει περίπου 50.000 και το χρόνο μισό εκατ. Κι ίσως παραπάνω. Δεν μπορούμε, δεν αντέχουμε.

Βγαίνουν από τη χώρα μας 27 περίπου δισ.

Βγαίνουν επίσης από τη χώρα μας 27 περίπου δισ. από το Carrefour, το Lidl,  το ΙΚΕΑ το Media Markt. Τα λεφτά αυτά κάποτε πήγαιναν στα Ελληνικά μαγαζιά. Ανακυκλώνονταν εδώ στην ελληνική αγορά. Τώρα πηγαίνουν σε άλλες χώρες. Είμαστε μια καταδικασμένη χώρα εάν δεν αντιδράσουμε. Και βεβαίως δεν μπορεί να πτωχεύει μια χώρα η οποία έχει το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, εξαιρετικά πλούσιο ορυκτό πλούτο, που έχει μια εύφορη γη που ότι σπέρνεις φυτρώνει, μια χώρα με την μεγαλύτερη ηλιοφάνεια στην Ευρώπη.

Μετά τις καταστροφές του 50΄και του40’, είναι δυνατόν σήμερα να μην μπορούμε να σταθούμε τα πόδια μας; Οι λάθος επιλογές, λανθασμένων προτάσεων, έφεραν τη χώρα εδώ που είναι σήμερα. Πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα, αρκεί να προσπαθήσουμε μόνοι μας οι σοβαροί, με σοβαρή διάθεση.