• 17 Μαρτίου 2012 23:16
• Καταχωρήθηκε σε: Γραφείο Τύπου, Ειδήσεις, Συνεντεύξεις

Σας ευχαριστώ για την αποδοχή της πρόσκλησης να έρθετε να ακούσετε τις απόψεις του ΛΑΟΣ για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα.
Η χώρα βρίσκεται εδώ και πάρα πολύ καιρό σε μια τεράστια περιδίνηση από την οποία, παρά τις θριαμβολογίες κάποιων, δεν έχει βγει. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Η ανεργία καλπάζει – είναι η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί ποτέ στη χώρα. Η ύφεση είναι μεγαλύτερη από την εποχή του πολέμου με πρωτόγνωρα ρεκόρ.
Οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο, και πάνω από όλα, υπάρχει μία κάμψη του φρονήματος, για μια προσπάθεια που θα μπορούσε ενδεχομένως, να μας οδηγήσει σε πιο βατό περιβάλλον.

Ο ΛΑΟΣ ως Πατριωτικό Κόμμα, έχει την υποχρέωση και την δέσμευση να παρακολουθεί την ιδεολογία του, τον Πατριωτικό Παρεμβατισμό. Να προτάσσει, πρώτα το συμφέρον για την Ελλάδα, και μετά να βάζει το κομματικό συμφέρον. Το κάναμε από την πρώτη μέρα που μπήκαμε στη Βουλή και συνεχίζουμε σε αυτήν την πορεία. Επειδή εμείς είμαστε προσανατολισμένοι προς μια συγκεκριμένη πορεία για το εθνικό συμφέρον, όταν η ρευστότητα του πολιτικού περιβάλλοντος μεταβάλλεται, κάποιοι πιστεύουν ότι εμείς πρέπει να μείνουμε δογματικά απέναντι, σε ένα καινούργιο δρόμο που ανοίγει. Αυτό δεν μπορούν να το ερμηνεύσουν και ευκόλως του δίνουν μία “θεατρική” ορολογία.

Η Ελλάδα εδώ και 2,5 με 3 χρόνια ανεβαίνει ένα βουνό. Ελάτε λοιπόν με τη σκέψη σας στους πρόποδες αυτού του βουνού και ανεβείτε προς τα πάνω. Αν ανεβείτε κατακόρυφα, δεν θα φτάσετε ποτέ, και ο κίνδυνος να πέσετε είναι μεγάλος. Για να μπορέσετε να ανέβετε το βουνό, πρέπει να ακολουθήσετε την “τεθλασμένη” γραμμή του δρόμου πάνω στο βουνό. Αυτό πρέπει να κάνουμε και εμείς για να μπορέσουμε να φτάσουμε στην κορυφή και να είμαστε χρήσιμοι στον τόπο. Επειδή προφανώς κάποιοι δεν ξέρανε τον δρόμο και στην προσπάθεια να φτάσουν προς την κορυφή “έσπασαν την μούρη τους”, προσπαθούν να προσάψουν σε μας διάφορες ερμηνείες.

Θα το αντιληφθούν στο πέρασμα του χρόνου. Όπως αντιλαμβάνονται και υιοθετούν πράγματα που είπαμε εμείς πριν από πολλά χρόνια. Ποιος πρωτομίλησε σε αυτό τον τόπο για ΑΟΖ; Όταν πριν από περίπου 4 χρόνια το έθεσα στον τότε Πρωθυπουργό, μέσα στη Βουλή, αιφνιδιάστηκε τόσο που γύρισε στον τότε παρακείμενο Υφυπουργό Εξωτερικών, τον κ. Βαληνάκη και του λέει: «Tι είναι αυτό που λέει ο Καρατζαφέρης;». Δεν ήξερε καν τι είναι η ΑΟΖ… Τότε εγώ ανέπτυξα μια επιχειρηματολογία, ότι αυτό είναι το “διαβατήριο” για την επόμενη μέρα. Η δική μας συνεχής αναφορά στην ΑΟΖ είχε καλά αποτελέσματα για την Κύπρο, που άκουσε τη φωνή του ορθού λόγου, και βεβαίως όχι για μας που με φοβίες και αναστολές απέναντι στην Τουρκία αλλά και τη Δύση, άφησε το πράγμα να βρίσκεται υπό αίρεση τόσα χρόνια μετά.

Μιλήσαμε για λαθρομετανάστες που πρέπει να φύγουν από την χώρα σε μεγάλο ποσοστό, και να κρατήσουμε ένα ποσοστό 2-2,5% που έχουν όλες οι χώρες της Ευρώπης. Όταν το είπαμε, πάλι η απάντηση ήταν σκωπτική και μας λοιδώρησαν. Σήμερα δεν υπάρχει κόμμα που δεν μιλάει για τους λαθρομετανάστες. Μου κάνει εντύπωση ότι δικές μας ορολογίες πριν 10 χρόνια, χρησιμοποιούνται σήμερα από άλλους πολιτικούς αρχηγούς, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του ΠΑΣΟΚ. Όμως πόσο αστείο ηχεί κάτι, όταν πριν 2-2,5 χρόνια, ο υπουργός Εσωτερικών και Δημοσίας Τάξης, άνδρας ισχυρός της ΝΔ, ο κ. Πρ. Παυλόπουλος έλεγε δημόσια: «Ευχαριστούμε τους μετανάστες που προτιμούν τη χώρα μας, από όλες τις χώρες». Τώρα λοιπόν πως γίνεται να έχουν αλλάξει ρότα; Μας παρακολουθούν με μία χρονοκαθυστέρηση.

Είπαμε για την ανάγκη αντιμετώπισης της εγκληματικότητας και της καταπολέμησης της ανασφάλειας των πολιτών. Ένα θέμα το οποίο είχε φύγει από την ατζέντα. Εμείς το βάλαμε στην ατζέντα –μόνοι μας- και από τότε μέχρι σήμερα, ακούω την αντήχηση της δικής μου φωνής στο στόμα άλλων πολιτικών αρχηγών. Αποτελεί μία ικανοποίηση, όχι μόνο γιατί αντιλαμβάνομαι το σωστό των θέσεών μας, αλλά γιατί κάποιοι άλλοι μας ακολουθούν μη έχοντας να αντιπαρατάξουν άλλες σκέψεις.

Γνωρίζετε πως εδώ και 2 χρόνια, είχα κάνει την πρόταση να γίνει κυβέρνηση εθνικής ευθύνης. Θυμίζω τότε τις αντιδράσεις των κομμάτων. Έπρεπε να περάσει 1,5 χρόνος, η χώρα να φτάσει στο χείλος της απόλυτης καταστροφής για να καταλάβουν ότι αυτό που έλεγα είναι απολύτως τεκμηριωμένο. Αποφάσισαν να το κάνουν μόνοι τους, την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου. Ο κ. Σαμαράς, ο οποίος μετά από επίμονη δική μου προσπάθεια πείσθηκε να φύγει από τη «στείρα» πολιτική που μέχρι τότε ακολουθούσε, όπως και ο κ. Παπανδρέου. Από την Παρασκευή που άλλαξε άποψη ο κ. Σαμαράς, επί 4 μέρες προσπαθούσαν να βρουν Πρωθυπουργό μαζί με τον κ. Παπανδρέου και δεν μπορούσαν. Είχε αρχίσει η περιφορά του πρωθυπουργικού χαρτοφυλακίου με πιθανούς και απίθανους, εντός και εκτός Ελλάδας. Τα ονόματα τα θυμάστε. Οπότε, μετά από 4 μέρες, κάλεσαν και μένα, αφού είδαν ότι δεν μπορούν να το καταφέρουν. Εγώ είπα να βοηθήσω την κυβέρνηση – δημόσια αλλά και μέσα στη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας- με τις εξής προϋποθέσεις:
Πρώτον: «Όχι» μείωση μισθών και συντάξεων.
Δεύτερον: «Όχι» μείωση εθνικής κυριαρχίας.
Τρίτον: «Όχι» ξεπούλημα της Ελληνικής περιουσίας.
Τέταρτον: Έλεγχος των λαθρομεταναστών και μείωση του αριθμού τους.

Το αποδέχθηκαν και ξεκινήσαμε τη συζήτηση. Το έχω πει δημόσια και δεν μπορεί να το διαψεύσει κανείς εκ των τριών που παραβρίσκονταν στο Προεδρικό Μέγαρο, ότι εγώ δεν ήθελα να μπω στην κυβέρνηση. Υπήρξε μια εντονότατη επιθυμία του Προέδρου της Δημοκρατίας, του κ. Σαμαρά και του κ. Παπανδρέου, ότι πρέπει να είμαι μέσα στην κυβέρνηση. Μου το ζητούσαν αυτοί που πριν από 12 μήνες, από το Βήμα της Βουλής, έλεγαν ότι «ως κόμματα, δεν έχουμε καμία σχέση με τα άκρα».
Και σε 12 μήνες έφτασαν στο σημείο να παρακαλούν τα «άκρα» για να μπουν στην κυβέρνηση για να δέσει η κατάσταση. Ξεκινήσαμε. Μετά από δύο βδομάδες έχω αντιληφθεί ότι υπάρχει μία παράδοση της χώρας στη τρόικα. Σε κάθε συνάντηση από αυτές από τις πολλές που είχαμε, παρέδιδα στους συνομιλητές μου μία επιστολή. Συνολικά έδωσα στους συνομιλητές μου τέσσερις επιστολές, δύο υπομνήματα. Αυτά όλα δείχνουν, επειδή τα γραπτά μένουν, ότι είχε αρχίσει μία δυσαρέσκειά μου από την ακολουθούμενη πολιτική. Αυτό είναι μία απάντηση σε αυτούς που λένε ότι «ξαφνικά ο Καρατζαφέρης διαπίστωσε εκείνο και έφυγε». Αν διαβάσετε με προσοχή τις επιστολές που έχω δώσει στη δημοσιότητα, θα δείτε ενστάσεις μου από τις πρώτες στιγμές του Δεκεμβρίου.

Πετύχαμε έναν άθλο ως κόμμα. Έναν άθλο που δεν έχει πετύχει κανείς πριν από εμάς. Μεγάλοι πολιτικοί άνδρες, όπως ο Μαρκεζίνης, ο Στέφανος Στεφανόπουλος, ο Κώστας Στεφανόπουλος, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Μάνος, ο Αβραμόπουλος, ο Τσοβόλας, ο Τρίτσης, ο Αρσένης, ο Παναγούλης. Όλοι αυτοί έκαναν ένα κόμμα που εξαφανίστηκε ουσιαστικά από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση που συμμετείχαν. Ο ΛΑΟΣ έχει καταγράψει δύο εισόδους στο Εθνικό Κοινοβούλιο, δύο εισόδους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είμαστε οι μόνοι που καταφέραμε μέσα σε τέσσερα χρόνια από τότε που μπήκαμε στο Εθνικό Κοινοβούλιο να μπούμε στην κυβέρνηση. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι ήταν εξαιρετικά σοβαρό, υπεύθυνο και θα έλεγα ικανοποιητικό. Είχα τέσσερις υπουργούς και συγκυβερνούσα. Εξάλλου, δεν είναι άγνωστα αυτά σε όλους σας – διαρροές υπήρχαν – ότι είχα μία σειρά πρωτοβουλιών με την ομάδα των τριών πολιτικών αρχηγών και τον Πρωθυπουργό. Επίσης, πολύ ευκόλως, οι έμπειροι δημοσιογράφοι μπορούν να το αντιληφθούν από τη συχνότητα των συναντήσεων που είχα στο γραφείο μου στη Βουλή με τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και χειριστή των πραγμάτων. Πόσο ευφυές είναι λοιπόν, όταν στην ουσία συγκυβερνάς, να φεύγεις; Άρα λοιπόν, κάτι συνέβη. Τέσσερα ρήματα: Είδα, έμαθα, τρόμαξα, αντιστάθηκα.

Αντιστάθηκα για την κατακόρυφη μείωση της εθνικής κυριαρχίας. Κατακόρυφη. Σήμερα μπορώ και ισχυρίζομαι και επιχειρηματολογώ ότι δεν κυβερνιέται η χώρα από τους εκπροσώπους του Ελληνικού λαού, αλλά από τους εκπροσώπους της κ. Μέρκελ. Δεν είναι ουσιαστικός συμπράττων στην προσπάθειά μας η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι η κ. Μέρκελ. Πρώτα στην Ευρώπη μετρούσαν τις χώρες με τη «μεζούρα». Μεγάλη χώρα έκανε ό, τι ήθελε, μικρή χώρα, όπως η Κύπρος, μπορούσε να την καταλάβει κατά το 40% η Τουρκία και να μην τρέχει τίποτα. Ή να απειλεί με casus belli εναντίον μιας άλλης μικρής χώρας, και επίσης να μην τρέχει τίποτα. Τώρα λοιπόν, αυτό έχει αλλάξει και μετράει το «πορτοφόλι». Πόσο γερό πορτοφόλι έχει μία χώρα, κάνει κουμάντο. Ενθυμείστε ότι την ημέρα που έφυγα, είχα πει ότι «…οι αποφάσεις λαμβάνονται όχι στις Βρυξέλλες, αλλά σε έναν πύργο έξω από το Βερολίνο, όπου η κ. Μέρκελ καλεί τους οικείους της, εκείνη την εποχή Ολλανδία, Αυστρία, Φιλανδία, και αποφασίζει σε βάρος των υπολοίπων Ευρωπαίων». Με είχε ειδοποιήσει κορυφαίος Επίτροπος, ο οποίος μάλιστα δύο – τρεις μέρες πριν «αποδράσω» με τον τρόπο τον οποίο σας περιέγραψα, μου έστειλε το Γενικό του Διευθυντή στο «ΧΙΛΤΟΝ», όπου μου είπε την αποκάλυψη αυτή. Ήξερα, και το είπα στην ομιλία που ακολούθησε μετά από μία ώρα, ότι θα προσπαθήσουν να μου «κόψουν» τη φωνή. Θα προσπαθήσουν να μειώσουν το κόμμα, θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν επιπλοκές. Ζήτησα από τους φίλους του κόμματος, που ήταν περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά, τη συμπαράσταση απέναντι στον αγώνα που αναλαμβάνουμε.

Σήμερα, η «Καθημερινή», η οποία βεβαίως δεν στηρίζει το λόγο του Καρατζαφέρη, στην πρώτη σελίδα έχει το παλάτι των αποφάσεων, εκεί που γίνονται πλέον οι συναντήσεις της κ. Μέρκελ. Έρχεται και επιβεβαιώνει το ρεπορτάζ το οποίο έλεγε, και θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα του “MEGA”, που είχε την καλοσύνη σήμερα το πρωί και το είπαν, ότι «…και ο Καρατζαφέρης το είχε πει». Εγώ λοιπόν δεν δέχομαι στη χώρα μου, το απόλυτο κουμάντο να το κάνει η κ. Μέρκελ. Και έχω θέσει μία σειρά ζητημάτων. Επανέφερα, για πολλαπλή φορά, την ερώτησή μου προς τον Πρωθυπουργό, με πιεστικό τρόπο, “τι θα κάνουμε με τις Γερμανικές αποζημιώσεις”. Ανέρχονται στα 168 δισεκατομμύρια – εμείς πιστεύουμε ότι είναι πολύ περισσότερα εάν συνυπολογίσουμε και τους τόκους.

Ο κ. Πρωθυπουργός φοβήθηκε να έλθει, όπως την προηγούμενη μέρα φοβήθηκε την αρμόδια Μικτή Επιτροπή Οικονομικών και Εξωτερικών, που είχε συγκαλέσει η Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών, η κ. Παπανδρέου με τους υπόλοιπους. Φοβήθηκε να έλθει ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Δήμας, αλλά και ο κ. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου. Επικίνδυνη ιστορία. Υπάρχει ένας πανικός απέναντι στη κ. Μέρκελ. Αν τον κατανοώ; Απολύτως! Δεν τον δέχομαι όμως! Διερωτώμαι λοιπόν, “πώς θα μπορέσει να κυβερνηθεί η Ελλάδα, όταν οι δύο «μονομάχοι» έχουν υπογράψει την εξής φράση, η οποία υπάρχει μόνο στο Αγγλικό κείμενο του Μνημονίου, στην επιστολή προς την κ. Λαγκάρντ: Ότι οι leaders, οι αρχηγοί, όσο καιρό πολιτεύονται, δεν θα πολιτευτούν κόντρα στο Μνημόνιο”. Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, μόνοι τους έδεσαν πισθάγκωνα τα χέρια τους. Θα εμπιστευόσαστε την οικογένεια σας σε ένα αυτοκίνητο που έχει να περάσει από ένα δύσβατο δρόμο και ο οδηγός του έχει τα χέρια του πισθάγκωνα δεμένα; Τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Και αυτός είναι ο φόβος. Το γράφει σήμερα πάλι η εφημερίδα «Καθημερινή». Τρέμει η Γερμανία την επόμενη μέρα των εκλογών.

Άρα λοιπόν, ο ρόλος μας είναι εξαιρετικά χρήσιμος. Και η επίτευξη υψηλών εκλογικών ποσοστών του ΛΑΟΣ είναι κρίσιμη για τον τόπο. Εμείς δεν είμαστε οι δογματικοί που «πετάμε πέτρες στη τζαμαρία», είτε από ανοησία, είτε από σκοπιμότητα.
Μετέχουμε στο πολιτικό γίγνεσθαι. Συμμετείχαμε στην κυβέρνηση. Είδαμε πράγματα. Διαφωνήσαμε σε μια σειρά πραγμάτων. Προτείναμε ένα άλλο Εθνικό σχέδιο. Σήμερα, αυτό το σχέδιο του ΛΑΟΣ, για το πώς θα βγούμε από την κρίση, το συζητούν πολλοί διευθυντές Κεντρικών Τραπεζών της Ευρώπης. Θυμηθείτε, σήμερα που το συζητάμε, αυτό είναι το υπό διαπραγμάτευση επόμενο σχέδιο.

Η θέση του ΛΑΟΣ είναι: 5ετής περίοδος χάριτος. Και εν συνεχεία, δόσεις των 10 δισ. μέχρι εξοφλήσεως του χρέους, με επιτόκιο 1%, δηλαδή, όσο και το επιτόκιο δανεισμού της Ε.Κ.Τ προς τις άλλες Τράπεζες.

Η Ελλάδα, με αυτό τον τρόπο και τη μεθόδευση, δεν θα γίνει ο παγκόσμιος «μπαταχτσής» που είναι σήμερα. Δεν είμαι καθόλου υπερήφανος, και νομίζω δεν είναι κανείς. Σήμερα, την ώρα που μιλάμε, η χώρα μας είναι σε καθεστώς χρεοκοπίας. Τώρα, αν είναι επιλεκτική, ή αναγκαστική, αυτά λίγη σημασία έχουν. Κανένας επιχειρηματίας, όσο ισχυρός και να είναι, δεν μπορεί να κάνει εισαγωγή αν δεν καταβάλει προκαταβολικώς, το σύνολο της αξίας του εμπορεύματος σε ξένη τράπεζα. Ούτε καν σε Ελληνική…
Η Ελλάδα έτσι δεν μπορεί να προχωρήσει. Πιστεύω, ότι υπάρχουν και κίνδυνοι πέρα από τα κοινωνικά και εθνικά θέματα, μετά την απαίτηση της τρόικα, κάτι το οποίο αρνιόμουν όσο ήμουν μέσα στη συγκυβέρνηση. Δηλαδή να περικοπούν 400 εκατ. ευρώ από τις αμυντικές δαπάνες. Αυτό το πράγμα σημαίνει, ότι κάποιοι στο Αρχιπέλαγος, μπορεί να ετοιμάζονται για πάρτυ.

Επίσης, επειδή ενός κακού μύρια έπονται, φοβούμαι πολύ για την εξέλιξη του ονόματος των Σκοπίων. Πιστεύω ότι θα μας πάρουν το όνομα Μακεδονία, μέσα από τα χέρια μας. Δεν βλέπω αντιστάσεις από κανέναν. Επιμένω, ότι δεν πρέπει να υπάρξουν τα «παράγωγα» ονόματα. Αλλά, εάν επιμένουν για το παράγωγο, και εάν συμφωνήσουν, και ό, τι συμφωνήσουν, να πάμε σε δημοψήφισμα, για να έχει την ευθύνη ο Ελληνικός λαός. Να διαλέξουν, να το πουν όπως θέλουν. Αλλά, αυτό θα επικυρωθεί, μόνο από τον Ελληνικό λαό.
Είναι τουλάχιστον υποτιμητικό να αποφασίσουν οι Σκοπιανοί με δημοψήφισμα, και εμείς να αγνοήσουμε τον Ελληνικό λαό.

Ο κ. Σαμαράς, σας θυμίζω, ότι το 1993 έριξε την κυβέρνηση από την ευαισθησία του για κάποια πράγματα. Πιστεύω αυτή η ευαισθησία να υπάρχει ακόμα. Πολύ φοβούμαι όμως, ότι δυόμισι χρόνια μετά την ανάληψη της αρχηγίας, δεν έχει αλλάξει τις σκέψεις και τις ιδέες της κ. Μπακογιάννη «περί συνθέτου ονομασίας με το παράγωγο Μακεδονία», στο όνομα των Σκοπίων. Είμαι αμετακίνητος στο θέμα αυτό και δεν το συζητώ.

Σας παραπέμπω στη σελίδα 427 του Μνημονίου, στην οποία αναγράφεται:
“Οι μισθοί και οι συντάξεις πρέπει να παρακολουθήσουν τους μισθούς και τις συντάξεις της Ν.Α. Ευρώπης”. Αυτή τη στιγμή, πρέπει να εναρμονιστούμε με αυτούς της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας. Και αν δεν το γνωρίζετε, οι μισθοί σε αυτές τις χώρες, είναι γύρω στα 200 ευρώ… Και μάλιστα, η μέριμνα θα γίνει τον Ιούνιο.
Βγήκε ο κ. Ράιχενμπαχ και οι υπόλοιποι του «κλαμπ των δυναστών», και μας είπαν ότι πρέπει να ληφθούν πρόσθετα μέτρα 11,5 δισ. ευρώ.
Επειδή η φορολογική ικανότητα του Έλληνα έχει εξαντληθεί, όλα θα προέλθουν από τις δημόσιες δαπάνες. Άρα, αν η διαφωνία μου ήταν στα 325 εκατ. που ήταν οι μειώσεις των κύριων συντάξεων και των Επικουρικών, φανταστείτε τι θα γίνει με τα μέτρα των 11.5 δισ…
Δηλαδή, αυτό σημαίνει 35 φορές χειρότερα μέτρα.

Άρα λοιπόν, επειδή γνωρίζουν ότι ο κίνδυνος της κοινωνικής συνοχής είναι μεγάλος, για αυτό σπεύδουν να εξαπατήσουν τον Ελληνικό λαό και να κάνουν εκλογές πριν από τον Ιούνιο.
Αυτή η πολιτική απάτη δεν μπορεί να επιτραπεί. Καλώ τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος γίνεται αρχηγός του ΠΑΣΟΚ «εις τας Ειδούς του Μαρτίου», να έλθουμε σε μια τηλεοπτική αναμέτρηση, πριν αποφασίσουν την ημέρα των εκλογών, για να πληροφορηθεί ο Ελληνικός λαός τις αλήθειες, καθώς και τι έχουν αποκρύψει από όσα διημείφθησαν στο Προεδρικό Μέγαρο στις τελευταίες συναντήσεις.