• 22 Φεβρουαρίου 2012 19:18
• Καταχωρήθηκε σε: Άρθρα, Ειδήσεις, Νέος

Γράφει ο Κώστας Καρδαράς

Οι πρόσφατες αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό έχουν πιθανόν δημιουργήσει κάποια ερωτηματικά για την ταυτότητα και το μέλλον του Πατριωτικού Κινήματος. Με δεδομένο ότι δεν είναι βαλίτσα για να μεταφέρεται από κάποιον ή κάποιους οπουδήποτε, το Πατριωτικό Κίνημα είναι μία οντότητα με θεωρητική υπόσταση και υλική βάση. Θεωρητική του υπόσταση είναι εξ ορισμού, η μετουσίωση του πατριωτισμού σε πολιτική ιδεολογία. Ο πατριωτισμός αυτός καθ’ εαυτόν δεν είναι ιδεολογία, αλλά ένα αρχέγονο συναίσθημα κοινό σε όλους που βρίσκει τον τρόπο να εκδηλωθεί ακόμα και σε όσους είναι ιδεολογικά βαθιά αντίθετοι με την φύση και τις επιταγές του.

Η μετεξέλιξή του σε πολιτική ιδεολογία, αποτελεί την θεωρητική βάση του Πατριωτικού Κινήματος. Αδιάφορα αν αποκληθεί εθνικισμός, όπως είναι ορθότερο, ή πατριωτισμός, η πολιτική ιδεολογία που αποτελεί την κινούσα δύναμη του Πατριωτικού Κινήματος, προτάσσει της ατομικότητας την εθνική συλλογικότητα και θέτει σαν ύψιστη και υπέρτατη αξία το εθνικό συμφέρον: Υπεράνω όλων το συμφέρον του έθνους. Η αξία αυτή αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του αξιακού συστήματος της πατριωτικής ιδεολογίας, του εθνικισμού.

 Το αξιακό αυτό σύστημα δεν είναι:

Ισοπεδωτικό, γιατί εξ αρχής αποδέχεται τις διαφοροποιήσεις σε όλους τους αναβαθμούς της υπάρξεως του ανθρώπου, αποδέχεται την αρμονία των εθνικών διαφοροποιήσεων και στηρίζεται στις προσωπικότητες και όχι στα άτομα και τους αριθμούς.

Νιτσεϊκό, γιατί προτάσσει του όποιου εκλεκτού την υπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος.

Φιλελεύθερο, νεοφιλελεύθερο ή αναρχικό, γιατί της ατομικότητας προηγείται η εθνική συλλογικότητα.

Σοσιαλιστικό ή κολεκτιβιστικό, γιατί η διαφοροποίηση των προσωπικοτήτων σημαίνει ισόρροπη διαφοροποίηση των καθηκόντων, υποχρεώσεων, ευθυνών, αρμοδιοτήτων, δικαιωμάτων και απολαβών καθώς και διαφοροποίηση της προσβάσεως επί των μέσων και των πόρων.

Δεξιό ή αριστερό, διότι αφίσταται της διχαστικής λογικής των ιδεολογικών στεγανών που εισήγαγε σαν ένα ακόμη μέσον χειραγωγήσεως των μαζών ο αστικός διαφωτισμός, γεννήτορας του σημερινού θνήσκοντος συστήματος.

Αντίθετα το εθνικό αξιακό σύστημα είναι:

Βαθύτατα δημοκρατικό, γιατί προτάσσει σταθερά και απόλυτα την αρχή της συλλογικότητας έναντι της ατομικότητας.

Κοινωνιστικό, γιατί απορρίπτοντας τις απάνθρωπες επιλογές της ελεύθερης οικονομίας και της κομμουνιστικής ισοπέδωσης, ενσωματώνει την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης καθορίζοντας συγχρόνως απαράβατα μέσω του πατριωτικού παρεμβατισμού το ελάχιστο αποδεκτό όριο ευημερίας, απολαβών και δικαιωμάτων του λαού, που είναι απαραίτητα στην διαχρονική του εξέλιξη.

Βαθειά θρησκευόμενο γιατί ενσωματώνει την κυρίαρχη θρησκευτική αντίληψη του λαού δηλαδή την μεταφυσική προσέγγιση του έθνους στο συγκεκριμένο ιστορικό κύκλο του.

Υλική βάση του Πατριωτικού Κινήματος είναι η οργανωμένη ομάδα των οπαδών της πατριωτικής ιδεολογίας που συγκροτεί υπό την σημαία της ένα πολιτικό φορέα. Στην σύγχρονη πολιτική σκηνή, ο φορέας αυτός:

Δεν είναι η ΝΔ, γιατί εμφορείται απόλυτα από την εθνικά ισοπεδωτική και βαθύτατα ατομικιστική, οικονομικά απάνθρωπη ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού.

Δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, γιατί μαζί με την ΝΔ αποτελεί την αιχμή του δόρατος της εθνομηδενιστικής εισβολής της παγκοσμιοποίησης.

Δεν είναι η Αριστερά, γιατί παρά τα δήθεν πατριωτικά της προτάγματα, εκ φύσεως διεθνιστική, αποτελεί τον σημαιοφόρο κάθε αντεθνικής προσπάθειας, υπερασπιζόμενη άκριτα και συλλήβδην, το αλλότριο του ημετέρου και το εχθρικό εναντίον του φιλικού.

Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός αντίθετα, έχει αναλάβει την αντιπροσώπευση και υπεράσπιση των αρχών της εθνικής ιδεολογίας στην κεντρική πολιτική σκηνή, έχει ενσωματώσει στους οπαδούς και τα στελέχη του το σύνολο σχεδόν των μέχρι προ ετών πολιτικά διεσπαρμένων μελών του Πατριωτικού Κινήματος, ενώ το εθνικό πρόταγμα αποτελεί τον κοινό ιδεολογικό τόπο όλων των οπαδών του. Επιπλέον, η ιδεολογική του βάση ο Πατριωτικός Παρεμβατισμός που καθορίστηκε από το 3ο Συνέδριο, αποτελεί άριστο πρότυπο εθνικής και κοινωνικής ιδεολογικής προσεγγίσεως και εθνικιστικού πολιτικού προγράμματος ώστε αξίζει να αγωνιστούμε σθεναρά για την διαρκή επικαιροποίηση και υλοποίησή του.

Έχοντας διαπιστώσει:

το κατάντημα της Πατρίδος μετά τον βιασμό της από το δικομματικό σύστημα της μεταπολίτευσης,

την απάνθρωπη φύση του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελεύθερου προτύπου της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ,

την αντεθνική εμπλοκή της πολυειδούς Αριστεράς τόσο ιδεολογικά όσο και στην πράξη,

καταλήγουμε πως ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι αναντίρρητα ο κεντρικός φορέας του Πατριωτικού Κινήματος στην χώρα μας. Αποτελεί καθήκον κάθε εθνικιστή η ένταξη σε αυτόν και ο αγώνας, εσωτερικά για την ανάπτυξη της εθνικής ιδεολογίας μέσα από τις ιδεολογικές διαδικασίες και εξωτερικά για την αύξηση του ρόλου του στην ελληνική πολιτική σκηνή μέχρι την τελική του επικράτηση που δεν μπορεί παρά να είναι σωτήρια για την πατρίδα μας.

Μέσα στο ζοφερό τοπίο της τραγικής ελληνικής πραγματικότητας και της αποτυχίας και καταρρεύσεως του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, έρχεται στο προσκήνιο η αναγκαιότητα της αναβαθμίσεως του ρόλου του κράτους-έθνους στην παγκόσμια σκακιέρα σαν μοναδική διέξοδος στο αδιέξοδο της καταρρέουσας παγκοσμιοποίησης που δεν πρέπει με κανένα τρόπο να συμπαρασύρει τους λαούς στο βάραθρο που οδεύει.

Πηγή: Ελληνικές Γραμμές