Η επιδείνωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην Κίνα κόστισε στη χώρα 112 δισεκατομμύρια δολάρια το 2005 σε χαμένη παραγωγικότητα, διαπίστωσε έρευνα του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MIT). Το αντίστοιχο ποσό, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και ο χαμένος ελεύθερος χρόνος των πολιτών λόγω ασθενείας ή θανάτου, ανερχόταν σε 22 δισεκατομμύρια δολάρια το 1975, σύμφωνα με τους ερευνητές που μετέχουν στο Κοινό Πρόγραμμα για την Επιστήμη και την Πολιτική της Παγκόσμιας Αλλαγής του MIT. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Παγκόσμια Περιβαλλοντική Αλλαγή, μέτρησε τις βλαβερές συνέπειες δύο ουσιών ρυπογόνων για την ατμόσφαιρα: Tου όζοντος και των σωματιδίων ύλης, που μπορούν να προκαλέσουν αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα. Το όζον στο επίπεδο του εδάφους παράγεται από εργοστάσια χημικών, αντλίες βενζίνης, μπογιές, εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, αυτοκίνητα και βιομηχανικούς λέβητες. Η εισπνοή του μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή των βρόγχων, βήχα, ερεθισμό του φάρυγγα, αίσθηση βάρους στο στήθος ή δύσπνοια. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι καθημερινές υψηλές συγκεντρώσεις όζοντος συνοδεύονται από αύξηση των κρίσεων άσθματος, εισαγωγές στο νοσοκομείο, θνησιμότητα και πρόκληση νόσων. Τα σωματίδια ύλης, τα οποία εκπέμπονται από τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, τις βιομηχανίες και τα αυτοκίνητα είναι μικροσκοπικά στερεά σώματα και σταγονίδια, τόσο μικρά ώστε να μπορούν να εισέρχονται βαθιά στους πνεύμονες, ακόμη και στο κυκλοφορικό σύστημα. Η επί μακρόν έκθεση σε αυτά μπορεί να προκαλέσει βήχα, αναπνευστικά προβλήματα, δυσλειτουργία των πνευμόνων, ασταθή καρδιακό ρυθμό και πρόωρο θάνατο σε ανθρώπους με προβλήματα στην καρδιά ή τους πνεύμονες. Η Κίνα ανήκει στις χώρες με τις μεγαλύτερες εκπομπές υδραργύρου, διοξειδίου του άνθρακα και άλλων ρυπογόνων ουσιών. Την δεκαετία του ’80 η συγκέντρωση σωματιδίων της ύλης στην Κίνα ήταν κατά 10 με 16 φορές υψηλότερη από την οδηγία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας κατ΄έτος, αναφέρουν οι ερευνητές. Αυτό τον μήνα, οι αρχές ανακοίνωσαν σχέδια για τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης κατά 15% στην πρωτεύουσα Πεκίνο μέχρι το 2015 και 30% μέχρι το 2020, μέσω της απόσυρσης των παλιών αυτοκινήτων, της αποκέντρωσης των εργοστασιών και της φύτευσης δασών.