• 6 Δεκεμβρίου 2011 10:30
• Καταχωρήθηκε σε: Διεθνή, Ειδήσεις, Οικονομία
• Αριθμός σχολίων: 0

Η κρίση χρέους που συγκλονίζει την Ευρώπη, καθώς και τα ανυπέρβλητα εμπόδια που έχουν υψωθεί εδώ και χρόνια μπροστά από την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, έχουν στρέψει το βλέμμα του Ταγίπ Ερντογάν για τα καλά προς την Ανατολή και προς τον Αραβικό κόσμο, με τον στόχο του τούρκου ηγέτη να φαίνεται να επιτυγχάνεται.

Η Τουρκία «απέρριψε» την Ε.Ε. πριν την απορρίψει εκείνη τελεσίδικα. Όταν ο Ταγίπ Ερντογάν ανέβηκε στην εξουσία το 2002 έθεσε ως στόχο την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εννιά χρόνια μετά η προοπτική αυτή παραμένει θολή, με την Άγκυρα να «απομακρύνεται» από τις Βρυξέλλες, κυρίως λόγω της άρνησης συγκεκριμένων κρατών (όπως η Γαλλία) να δεχθούν την Τουρκία στην Ε.Ε. υπό τις παρούσες συνθήκες.

Κάπου εκεί τα πράγματα άλλαξαν, με την κρίση χρέους να χτυπά την ευρωζώνη. Παράλληλα, το ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης στις αρχές του 2011 «έπεισε» τον Ερντογάν ότι αξίζει τον κόπο να αφήσει το ευρωπαϊκό όραμα και να κυνηγήσει αυτό της ηγεμονίας στη Μέση Ανατολή και στη βόρεια Αφρική, στον αραβικό κόσμο.

«Ο Ερντογάν ήθελε να είναι ο πρώτος συντηρητικός μουσουλμάνος ηγέτης που θα έφερνε την Τουρκία στη Δύση, αλλά από τη στιγμή που η Ευρώπη τον “πρόδωσε”, εγκατέλειψε αυτές τις φιλοδοξίες» ανέφερε ο Ερόλ Γιαράρ, ιδρυτής ενός επιχειρηματικού γκρουπ αποτελούμενου από 20.000 εταιρείες, το οποίο βρίσκεται κοντά στον τούρκο πρωθυπουργό. «Σήμερα, η Ε.Ε. δεν ασκεί επιρροή στην Τουρκία και οι περισσότεροι Τούρκοι αναρωτιούνται: Θα πρέπει να πάρουμε μέρος σε αυτόν τον χαμό;» πρόσθεσε.

Παράλληλα, οι σχέσεις Ε.Ε.-Τουρκίας γίνονται ακόμα χειρότερες ενόψει της κυπριακής προεδρίας.

Ακόμα και η κοινή γνώμη της Τουρκίας, πάντως, δείχνει την «στροφή»: Ενώ το 73% των Τούρκων ήταν θετικό στην ευρωπαϊκή προοπτική το 2004, το ποσοστό έπεσε στο 38% το 2010.

Ίσως για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερο την Τουρκία, απ’ ότι η Τουρκία της Ευρώπη. Η Τουρκία βρίσκεται σε φάση οικονομικής ανάπτυξης, σε αντίθεση με την Ευρώπη που αντιμετωπίζει το φάσμα της διάσπασης.

Ο Ερντογάν και η Τουρκία, εξάλλου, είναι οι κερδισμένοι της Αραβικής Άνοιξης, αφού σε πρόσφατη «Έρευνα για την Αραβική Κοινή Γνώμη» που διεξήχθη με τη συμμετοχή 3.000 ατόμων από Αίγυπτο, Μαρόκο, Ιορδανία, Λίβανο και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ο τούρκος πρωθυπουργός συγκέντρωσε τις περισσότερες προτιμήσεις μακράν του δεύτερου ενώ σε ερώτηση για το «ποια χώρα έπαιξε τον πιο εποικοδομητικό ρόλο κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων» η Τουρκία συγκεντρώνει 50%, η Γαλλία 30%, οι ΗΠΑ 24%, η Κίνα 20% και η Βρετανία 11%. Φαίνεται ότι η περιοδεία του Ερντογάν σε Γάζα (υποστηρίζοντας το αυτόνομο παλαιστινιακό κράτος), Τυνησία και Λιβύη έπιασε τόπο στις συνειδήσεις των Αράβων.

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι, μπορεί η Άγκυρα βρίσκεται μακριά από την Ε.Ε., όμως όλο και πλησιάζει την Ουάσινγκτον, αφού η επιβολή κυρώσεων στη Συρία δείχνει ότι υπάρχουν κοινές γράμμες…

Βαγγέλης Βιτζηλαίος

Mε πληροφορίες από: Νew York Times/Asia Times

Αφήστε το σχόλιό σας