• 28 Νοεμβρίου 2011 18:00
• Καταχωρήθηκε σε: Άρθρα, Ειδήσεις, Νέος
• Αριθμός σχολίων: 0

από τη Βάσω Τσαμπιέρη, Πρόεδρο Γυναικών ΛΑ.Ο.Σ

Η βία κατά των γυναικών είναι ένα παγκόσμιο και πανάρχαιο φαινόμενο, τόσο παλιό, όσο και οι πολιτισμένες κοινωνίες μας. Και ενώ είναι ένα καθημερινό φαινόμενο, παραμένει από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά, είδε δε το φως της ημέρας, όταν η γυναίκα αποφάσισε να μιλήσει.

Όταν οι άνθρωποι βρίσκονταν σε πρωτόγονη κατάσταση, η βία εκδηλωνόταν ως σεξουαλική βία και τούτο για να καλύψει τις ανάγκες του αρσενικού και κατ’ επέκταση της αναπαραγωγής.

Αργότερα, όταν σχηματίστηκαν οι πρώτες κοινωνίες, η σεξουαλική βία παρέμεινε, προστέθηκε όμως η σωματική βία. Και όπως περνούσαν οι αιώνες και εξελίσσονταν οι κοινωνίες, οι προηγούμενες μορφές βίας παρέμεναν, αλλά επί πλέον προστίθεντο και άλλες μορφές, όπως τα κοινωνικά ταμπού, η ζήλεια, η ψυχολογική βία, για να καταλήξουμε σήμερα στις δύο πλέον μοντέρνες μορφές βίας, την οικονομική και την εργασιακή, έχοντας πάντα στο επίκεντρο το μεγάλο θύμα, την γυναίκα.

Η βία ξεκινάει από την οικογένεια, προχωράει σε άλλους χώρους και επιστρέφει πάλι στην οικογένεια. Αποτελεί μάστιγα της κοινωνίας και κατάφωρη παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δυστυχώς, πρόκειται για φαινόμενο διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνίες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης, πολιτικής σταθερότητας, θρησκείας και συναντάται τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό χώρο. Παντού συναντάμε τη γυναίκα ως αποδέκτη του κοινωνικού θυμού, τη γυναίκα χειραγωγούμενη μέσω του φόβου, την θυματοποιημένη γυναίκα που αναπαράγει το κοινωνικό πατριαρχικό πρότυπο.

Στις επίσημες στατιστικές δεν καταγράφονται όλα τα θύματα βίας, πολλές φορές θύματα των ίδιων των οικογενειών τους, δολοφονημένες εκ προμελέτης ή μέσω παραμέλησης, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Πολλές δε γυναίκες αυτοκτονούν από απελπισία.

Η άσκηση σωματικής και ψυχολογικής βίας από άνδρες πάνω σε γυναίκες έχει κοινωνικές γενεσιουργές αιτίες, πρωτίστως στις σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στα δύο φύλα, που αποτελούν δομικό στοιχείο της κοινωνίας και εκφράζονται σε όλους τους τομείς της, όπως στην οικονομική και κοινωνική εξάρτηση της γυναίκας από τον άνδρα, στη μειονεκτική θέση των γυναικών στον τόπο εργασίας και στην υποεκπροσώπηση των γυναικών σε πολιτικές θέσεις και στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Η έμφυλη βία εμποδίζει τις γυναίκες να συμμετέχουν ισότιμα στην κοινωνία.

Φτώχεια, ανασφάλεια, αλλά και η αντίληψη ότι πρέπει να θυσιασθεί η γυναίκα προκειμένου να επιβιώσει και να διατηρηθεί η οικογένεια, είναι οι βασικές αιτίες αποδοχής της βίας εκ μέρους των γυναικών.

Και όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που παγκόσμιες στατιστικές καταδεικνύουν ότι τα 2/3 των εργατοωρών παγκοσμίως ανήκουν στις γυναίκες, η μισή τροφή παγκοσμίως παράγεται από τις γυναίκες, ενώ οι ίδιες λαμβάνουν μόνο το 10% από το παγκόσμιο εισόδημα.

Το πρόβλημα βέβαια, οξύνεται με την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, στις συνέπειες της οποίας εντάσσεται και η διακίνηση των γυναικών, με σκοπό την σεξουαλική τους εκμετάλλευση. Αν ρίξετε μια ματιά στους δρόμους της Αθήνας, θα δείτε γύρω σας κοριτσάκια 13-15 ετών να μπαίνουν στην αγορά του σεξ, άλλες «οικειοθελώς» για ν’ αποδράσουν από την φτώχεια και άλλες δια της βίας, όλες όμως θύματα της εμπορίας ενός καλά οργανωμένου εγκλήματος.

Για την αντιμετώπιση αυτού του μεγάλου πράγματι προβλήματος, καταλυτικό ρόλο πρέπει να έχει η ίδια η κοινωνία, η οποία πρέπει να ευαισθητοποιηθεί, ώστε να πάψει ν’ ανέχεται την άσκηση βίας εναντίον των γυναικών και βέβαια να λειτουργήσει εναντίον των δραστών, όπως και εναντίον του σεξισμού και της περιφρόνησης των γυναικών.

Ως τότε, όμως, εμείς οι γυναίκες έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε…

Αφήστε το σχόλιό σας