• 5 Νοεμβρίου 2011 09:00
• Καταχωρήθηκε σε: Γραφείο Τύπου, Ειδήσεις, Ομιλίες
• Αριθμός σχολίων: 0

Τοποθέτηση του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ., κ. Γ. Καρατζαφέρη, κατά τη σημερινή συζήτηση επί της προτάσεως του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος ΛΑ.Ο.Σ.):

Σαφώς είναι τιμητικό σε όσους βουλευτές σηκώθηκαν και στήριξαν τον Αρχηγό τους. Τους τιμά! Αυτούς που βρήκαν τη δύναμη να σηκωθούν και να πουν τα πράγματα όπως τα βλέπουν και όπως είναι, επίσης, τους τιμά. Είναι όμως δυσάρεστο να βλέπω ανθρώπους που ευεργετήθηκαν τα μάλα να βρίσκονται σήμερα απέναντι σε αυτούς που τους ευεργέτησαν. Εάν η αχαριστία ήταν αδίκημα, σήμερα πολλοί δεν θα βρίσκονταν στα υπουργικά έδρανα.

Άκουσα τον Πρωθυπουργό που μίλησε για μία σειρά παθογενειών, π.χ. για το κεφάλαιο που δεν πλήρωνε τόσα χρόνια.. Μα, τα 21 από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης που ήσασταν εσείς στην εξουσία γιατί δεν ιάσατε αυτές τις παθογένειες; Γιατί δεν μπορέσατε να τις ελέγξετε;

Ο Πρωθυπουργός, στο τέλος της ομιλίας του, δέχτηκε αυτό που έλεγα 18 μήνες μονότονα, σε κάθε συνέντευξή μου και σε κάθε ομιλία μου στη Βουλή. Το βάρος δεν μπορεί να το σηκώσει μόνο ένα κόμμα, όποιο κι αν είναι αυτό. Έπρεπε όμως να περάσουν 18 μήνες μιας καταστροφικής πολιτικής για να καταλήξουν σήμερα εδώ τα πράγματα, η κυβέρνηση να φεύγει εθελοντικά; Έχει σκεφτεί κανείς τώρα πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν αυτή η πρόταση είχε γίνει αποδεκτή τότε που τη συνόδευα με την ψήφο μας για τη Σύμβαση;

Και τότε που εμείς είπαμε ότι ψηφίζουμε μόνο το άρθρο 1 για να πάρουμε τα λεφτά και όχι τα μέτρα, κάποιοι μας λοιδόρησαν. Σήμερα λένε ότι δέχονται μόνο να πάρουμε τα λεφτά αλλά δεν στηρίζουν τα μέτρα. Εμείς δεν τους λοιδορούμε. Τους καλωσορίζουμε στη λογική.

Όταν ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Οικονομικών γύρισαν με τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, μας είπαν ότι ήταν ό,τι καλύτερο και μας είπαν σχεδόν «δοξάστε μας»! Και ήρθε τότε η πλειοψηφία των βουλευτών και τη δέχτηκε ως πολύ καλή. Και πριν περάσουν 100 ημέρες, μας έφεραν μία άλλη συμφωνία ως καλύτερη.

Κι αν αύριο το πρωί αυτή η πλουσία κυρία της Ευρώπης (η κα Μέρκελ), χωρίς κανένα θεσμικό ρόλο, πει ότι δεν μ’ αρέσει αυτό, το 50%, και το αλλάζω και το κάνω 70%, πάλι θα μας πουν τι καλή συμφωνία, και πάλι εσείς θα την ψηφίζετε. Κάποια στιγμή, λοιπόν, δεν πρέπει να ψηφίζουμε και να ζητωκραυγάζουμε σ’ αυτό που τρίτοι μας επιβάλλουν, αλλά να πάμε να προτείνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι αντέχει η χώρα και είναι το σωστό και από αυτό να δούμε τι μπορούμε να πετύχουμε. Αυτό είναι επιτυχία! Εν πάση περιπτώσει, εγώ χαίρομαι που, έστω την παραμονή της καταστροφής, ο Πρωθυπουργός της χώρας απεφάσισε να ανοίξει τις διαδικασίες. Ελπίζω αυτή η απόφαση να συνοδευτεί με τόλμη και όχι με μικρότητες και μεσοβέζικες προτάσεις.

Η χώρα χρειάζεται έναν γερό Πρωθυπουργό, δεν θέλει έναν Πρωθυπουργό «μαριονέτα». Δεν θέλουμε κάποιους να υποβάλουν μια διατριβή.. Θέλουμε κάποιους οι οποίοι να έχουν ζήσει μέσα στην τριβή! Χρειάζεται μία κυβέρνηση εξόχως πολιτική με τους καλύτερους, τους εμπειρότερους για να αντιμετωπίσει την Ευρώπη η οποία προκλητικά έδειξε το πρόσωπό της στην Σύνοδο των G-20 ή «τζίζ» 20 για την ελληνική κυβέρνηση. Ποιους θα στείλουμε απάνω, τους τεχνοκράτες; Με ποια γνώση πολιτική και με ποια νομιμοποίηση θα πάνε επάνω;

Θα στείλουμε δύο, τρείς καθηγητές να αντιμετωπίσουν τον Μπαρόζο, τον Όλι Ρεν, την Μέρκελ, τον Σαρκοζί; Είναι δυνατόν να λέγονται αυτά τα πράγματα; Είναι σαφώς κατώτερα των περιστάσεων! Θα πρέπει να πάνε οι καλύτεροι, οι ικανότεροι, οι πιο αποφασισμένοι. Αυτή είναι η πρόταση! Τώρα αν αυτό δεν εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το ακούω, το παρακολουθώ, το κατανοώ, δεν μπορώ όμως να το σεβαστώ! Αυτή τη στιγμή θα πρέπει όλοι μας –όλοι μας– να φροντίσουμε η Ελλάδα να βγει από το βάλτο. Και η Ελλάδα θα βγει από το βάλτο, αν υπάρχει πράγματι μια δυνατή κυβέρνηση από την οποία δεν θα μπορεί να απουσιάσει η ΝΔ. Εάν η ΝΔ απουσιάζει, αντιλαμβάνεστε ότι το όλο εγχείρημα θα είναι «κολοβό».

Εγώ κάνω έκκληση στον πατριωτισμό των συναδέλφων της ΝΔ των οποίων τον πατριωτισμό ουδέποτε αμφισβήτησα. Και δεν θα μπορούσα εξάλλου γιατί με τους περισσότερους συνυπήρξα και για τους νεότερους υπήρξα και δάσκαλος, τότε με την TV Press. Πρέπει να σώσουμε την πατρίδα! Και η πατρίδα δε θα σωθεί ταχύτερα διεκδικώντας αυτό το οποίο αύριο θα μπορούσε κανείς να διεκδικήσει με υπομονή. Επομένως, κάνω έκκληση προς όλους και όλες: Να αναλάβουμε βάρη που δε μας ανήκουν -τουλάχιστον σε κάποιους από εμάς- αρκεί να βοηθηθεί η πατρίδα. Και η πατρίδα θα βοηθηθεί εάν παρατάξουμε τους καλύτερους απέναντι σε εκείνους που δεν έχουν την καλύτερη γνώμη όχι για τον Παπανδρέου, όχι για τον Σαμαρά, αλλά για την Ελλάδα. Εάν δεν πάμε να πολεμήσουμε και να αγωνισθούμε με όσο μπορούμε ευρύτερο φάσμα, τότε πολύ πιστεύω πως θα ξαναέρθει μια μέρα που θα ξανακάνουμε μια ίδια συζήτηση για μια άλλη σύμβαση που πιθανόν θα έχει φέρει κάποιο άλλο κόμμα. Οι καιροί, όπως είπα και χθες, ου μενετοί! Πρέπει να τολμήσουμε. Και για να τολμήσουμε πρέπει να επιστρατεύσουμε τη λογική μας. Κλείνω με ένα πράγμα: ότι η Ελλάδα πρέπει να σωθεί. Ζήτω η πατρίδα!

Αφήστε το σχόλιό σας