Η Δημοκρατία νοσεί
- 31 Οκτωβρίου 2011 13:30
- Αριθμός σχολίων: 0
του Μπόλη Θάνου, μέλους ΝΕΟΣ
Ντροπή οπωσδήποτε και καταδικαστέα ενέργεια οι ύβρεις και οι αποδοκιμασίες προς το πρόσωπο και το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας κου Κάρολου Παπούλια. Ο τελευταίος, με μακρόχρονη θητεία κυρίως στο Υπουργείο Εξωτερικών, είναι ένας συμπαθής θα λέγαμε και χαμηλών τόνων ηλικιωμένος άνθρωπος, που δεν παίρνει και ιδιαίτερες πρωτοβουλίες. Το θέμα είναι όμως ότι σε τεταμένη περίοδο για τη χώρα, σαν κι αυτή που ζούμε τώρα, και όταν είναι υπό αμφισβήτηση εξουσίες και θεσμοί, θέλουμε έναν ήπιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή κάποιον που θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και με πάθος θα παρέμβει ώστε να συμβάλει στην εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης; Μάλλον οι λίγοι -περίπου 30- που τον αποδοκίμασαν άγρια στη Θεσσαλονίκη, απαιτούν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να πάρει πρωτοβουλίες τουλάχιστον καλώντας την πολιτική ηγεσία του τόπου, κι όχι απλά να είναι παρατηρητής ή να κάνει ευχές. Και σίγουρα δεν είναι μόνο 30 αυτοί που θα ήθελαν κάτι τέτοιο, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό!
Τίθεται λοιπόν πολιτειακό ζήτημα ως προς το ποιός πρέπει να είναι ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και για να παρηγορήσουμε τον κο Παπούλια, θα του θυμίσουμε ότι και ο εξίσου συμπαθής προκάτοχός του κος Κωστής Στεφανόπουλος είχε έρθει αντιμέτωπος με την αμφισβήτηση του ρόλου του ως θεσμού αλλά σίγουρα και ως προσώπου..
Πλην αυτών όμως, ας σταθούμε λίγο και στη ρήση του εκνευρισμένου κου Παπούλια ότι το 1940 ήταν 15 χρονών και αντάρτης. Δε μπορούμε βεβαίως να αμφισβητήσουμε κάτι τέτοιο, αλιεύσαμε όμως ότι ο κος Παπούλιας το ’40 ήταν 10 χρονών και κάτι, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν αποκλείεται βέβαια να ήταν στα … τσικό των ανταρτών. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Αφήστε το σχόλιό σας